Ενα «τιτίβισμα» και η ουρά του γαϊδάρου
Η απόφαση για τον αποκλεισμό της Βούλας Παπαχρήστου από τους αγώνες είναι ΚΑΙ υπερβολική ΚΑΙ ανόητη.
Και πάνω από όλα δείχνει την ακαταλληλότητα και την τεράστια ελαφρότητα όσων την αποφάσισαν. Ο φόβος των αντιδράσεων στη μεγάλη βλακεία της Βούλας Παπαχρήστου (η οποία είναι δημόσιο πρόσωπο, ειδικά σε αυτή την περίοδο), που γιγάντωσε η αναπαραγωγή από τα social media, φόβισε τους υπευθύνους της ΕΟΕ και του ΣΕΓΑΣ για τη θύελλα που θα ακολουθούσε στα βραδινά δελτία ειδήσεων. Αυτά ήθελαν να εξευμενίσουν και όχι να συνετίσουν την Παπαχρήστου. Ακόμη και η ανακοίνωση για την απαγόρευση της χρήσης του twitter από τους αθλητές, μετά τον θόρυβο που ξεσηκώθηκε, δείχνει ξεκάθαρα τον πανικό των υπευθύνων και το πόσο «ολίγιστοι» είναι. Αν ήθελαν να συνετίσουν ή ακόμη και να τιμωρήσουν την αθλήτρια για ένα «τιτίβισμα» που γράφτηκε τρεις ημέρες πριν, μπορούσαν να βρουν άλλους τρόπους.
Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ τους να το κάνουν δείχνει την ακαταλληλότητά τους. Σε μία νέα και ανώριμη ή επιπόλαιη κοπέλα δεν δείχνεις με αυτόν τον τρόπο ότι έκανε λάθος, γιατί μπορεί να προκαλέσεις το αντίθετο αποτέλεσμα. Ας ρωτήσουν έναν ψυχολόγο. Στους αγώνες δεν παίρνεις μέρος γιατί εξετάζονται οι πολιτικές σου απόψεις, αλλά γιατί περνάς τα αθλητικά όρια και προκρίνεσαι. ΑΝ –ξαναγράφω ΑΝ– η Βούλα Παπαχρήστου έχει ρατσιστικές απόψεις, είναι δικαίωμά της, όπως και δικό μου να θεωρώ αυτές τις απόψεις αισχρές και απάνθρωπες και όσους τις υποστηρίζουν και τις διαδίδουν επικίνδυνους για την κοινωνία. Η περίπτωση της Βούλας Παπαχρήστου και του «αθώου» χαριεντισμού με απόψεις που προπαγανδίζει η Χρυσή Αυγή είναι ένα ακόμη σύμπτωμα της επέλασης του life style και της απόλυτης αμάθειας, όπου αμάθεια, η άτακτη υποχώρηση της κριτικής ικανότητας.
Μία υποχώρηση που καλλιεργεί το σακατεμένο εκπαιδευτικό σύστημα και φροντίζουν τα ΜΜΕ να αναπτυχθεί και να διαδοθεί. Η δήθεν «αιτιολογία» για την προσβολή των ολυμπιακών ιδεωδών από τέτοιες απόψεις είναι επιεικώς για κλοτσιές. ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ Αγώνες είναι μία γιγάντια επιχείρηση. Ενα brand name που υπολείπεται σε αξία μόνο της Apple. Ο Ζακ Ρογκ πριν από τρεις ημέρες έδωσε μία μεγάλη συνέντευξη με αντικείμενο τα έσοδα ρεκόρ της ΔΟΕ και όχι τα «ιδανικά» των αγώνων. «Ιδανικά» που δεν σπιλώθηκαν όταν τέσσερα χρόνια πριν οι Ολυμπιακοί έγιναν σε μία χώρα που διακρίνεται για τις εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οταν, όμως, οι χορηγοί πληρώνουν καλά και η αγορά είναι μεγάλη, τα «ιδανικά» προσαρμόζονται τόσο, που ο επαγγελματισμός των αθλητών φοράει το λογότυπο του ερασιτεχνισμού με τη χορηγία μίας μεγάλης πολυεθνικής. Ενα ακόμη από εκείνα που έχουν ενδιαφέρον σε αυτή την υπόθεση είναι η αντίδραση της ΔΗΜ.ΑΡ., ενός εκ των τριών κυβερνητικών εταίρων, που βρήκε ευκαιρία να κάνει αντιρατσιστικό αγώνα εκμεταλλευόμενη την τρανταχτή βλακεία της Παπαχρήστου, για να «ρετουσάρει» την «υπεύθυνη» αριστερή φυσιογνωμία που νομίζει ότι έχει. «Υπεύθυνη αριστερά» που κάνει γαργάρα τους βασιλικούς επιτρόπους της χούντας, οι οποίοι διορίζονται γενικοί γραμματείς στα Υπουργεία. Που στηρίζει μία οικονομική πολιτική η οποία προκαλεί εκτεταμένη ανθρωπιστική καταστροφή και η οποία πιάνεται από ένα tweet, λες κι είναι η ουρά του γαϊδάρου που θα στάξει.
Χρήστος Χαραλαμπόπουλος
Πηγή: sday.gr
——————————————————————
H Βούλα Παπαχρήστου θα έπρεπε να καταδικαστεί σε ισόβιο αποκλεισμό από τα αστεία.
Το «Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του δυτικού Νείλου θα τρώνε… σπιτικό φαγητό!» είναι ανέκδοτο πενταήμερης. Το μυαλό που κουβαλάει η Παπαχρήστου φαίνεται και από τη γραμμή υπεράσπισής της: «Πώς είναι δυνατόν να με λένε ρατσίστρια και να έχω Βούλγαρο προπονητή;», για τον Πομάσκι. Σαν να λέει, ότι παρά κάτω από το Βούλγαρος δεν πάει. Τέλος, πιθανόν να είναι δεξιά ή και ακροδεξιά και αυτό να φαίνεται από τα παλιότερα tweet της, αλλά στην Ελλάδα ξεκινήσαμε από τα «πιστοποιητικά εθνικών φρονημάτων» και καταλήξαμε να ζητάμε «πιστοποιητικά αντεθνικών φρονημάτων». Και τώρα πάμε στους γίγαντες της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής.
Ο τίμιος αγωνιστής της Aριστεράς και υπερασπιστής του αθλητικού ιδεώδους, Ισίδωρος Κούβελος, βρέθηκε στην εξής δύσκολη θέση. Είτε να αποκλείσει όποιον αθλητή ή αθλήτρια βρίσκεται δεξιότερα του ΠΑΣΟΚ και αριστερότερα της ΔΗΜ.ΑΡ. ή να τους πει να το βουλώσουν και να ησυχάσει. Οπως ήταν αναμενόμενο, προτίμησε το δεύτερο.
Βγάζοντας ανακοίνωση που ξεκινάει: «Το αρχηγείο της ελληνικής αποστολής στο Λονδίνο ενημερώνει τους αθλητές της ολυμπιακής μας ομάδας ότι δεν επιτρέπεται να προβαίνουν σε δηλώσεις, σε οποιοδήποτε ΜΜΕ ή μέσο κοινωνικής δικτύωσης, που δεν αφορούν αθλητικά θέματα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Ας πούμε, λοιπόν, ότι στο Λονδίνο γίνεται τρομοκρατική ενέργεια, σκοτώνονται 250 αθλητές και κάποιος πηγαίνει να πάρει δηλώσεις από Ελληνες αθλητές. Για να είναι εντάξει με την ανακοίνωση, θα πρέπει να φωνάζουν «ούγκα ούγκα», ότι δεν θέλουν να μιλήσουν. Ή επειδή σε δεύτερη σκέψη το «ούγκα» μου ακούγεται ρατσιστικό, να κάνουν δηλώσεις περιοριζόμενοι φυσικά στο αθλητικό μέρος του γεγονότος. «Με τον θάνατο των τριών αθλητριών της σκυταλοδρομίας της Τζαμάικα οι πιθανότητες της ομάδας της Γαλλίας να περάσει στον τελικό αυξάνουν. Οπως φυσικά και οι ελπίδες της ομάδας της Ιορδανίας να κερδίσει το κανόε καγιάκ, αφού 130 από τα θύματα ήταν αθλητές του δημοφιλούς αγωνίσματος».
Υπάρχει όμως και η θέση ότι η ΕΟΕ υποχρεώθηκε να αποκλείσει την Παπαχρήστου ακολουθώντας τα guidelines της IOC. Στα «moderation guidelines for social media» και στο κομμάτι του ρατσισμού σε σχέση με τα social media, οι κανόνες της IOC αναφέρουν: «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ρατσιστικό ή προσβλητικό εναντίον μιας ομάδας ανθρώπων. Σε περίπτωση που αμφιβάλλετε (σ.σ.: οι αθλητές) μην το δημοσιεύσετε, αλλά στείλτε το στην επιτροπή για να δοθούν συμβουλές».
Αν υπάρχει συγκεκριμένο σημείο στο tweet που μπορεί να χαρακτηριστεί ρατσιστικό, προκαλώ κάποιον από το ΣΕΓΑΣ ή την ΕΟΕ να πει πιο είναι. Μέχρι να το πει και μέχρι να βγει κάποιος με όνομα και επίθετο και να πει «εγώ προσβλήθηκα από το tweet», ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι είναι κότες τρίλειρες, που προστατεύονται στην ανωνυμία της ομαδικής απόφασης. Κανένας δεν είχε προσβληθεί, μέχρι να τους πλακώσουν στα μηνύματα, στα οποία υπέκυψαν όχι επειδή θιγόντουσαν οι προσωπικές τους ευαισθησίες, αλλά επειδή φοβόντουσαν ότι το μήνυμα θα αναπαράγεται μεταφρασμένο, μέχρι να το πάρει είδηση η IOC και μετά πιθανόν να τους κάνει ντα. Και ανάμεσα στο να τους κάνει ντα και να κινδυνεύσουν να απολογούνται γιατί ανέχθηκαν ρατσιστικό μήνυμα ή να φαγωθεί η Παπαχρήστου, η τελευταία πήγε προληπτικά άκλαυτη.
Για να φανεί πόσο υποκριτές είναι οι άνθρωποι όταν προσπαθούν να περάσουν ότι «όλοι είναι ίδιοι», στο κομμάτι για τους «gay, lesbians and bi» των guidelines της IOC ενώ γράφεται ότι οι αθλητές μπορούν να αναφέρονται στις σεξουαλικές του προτιμήσεις, προστίθεται ότι δεν πρέπει να «κατηγορούν άλλους ότι είναι gay». Δηλαδή στην ίδια πρόταση που πάει να περάσει ότι όλοι ίδιοι είμαστε, το να πεις τον άλλον gay θεωρείται κατηγορία.
Ξαφνικά… Ρομά!
Eίναι γελοίο οι Ελληνες, που από τον Αριστοφάνη μέχρι τη Βαβυλωνία αιώνες έκαναν καλή ή κακή πλάκα με τη διαφορετικότητα των λαών, να προσπαθούν να γίνουν politically correct αμερικανάκια γεμάτα ενοχές για το ποιους γουστάρουν και το τι πιστεύουν. Με την πίεση να είναι συνεχής και ενορχηστρωμένη. Κάποια παραδείγματα.
Αιώνες η Ελλάδα ζούσε λέγοντας «Τσιγγάνοι», «γύφτοι» ή αυτοί που το έπαιζαν μορφωμένοι «Αθίγγανοι». Κάποια στιγμή σε μια ευαίσθητη ψυχή βάρεσε να τους λέμε «Ρομά» και με τον ανασφαλή ελληνικό Τύπο να φοβάται και να σκέφτεται «αχ, Χριστούλη μου, αν τους ξαναπώ Τσιγγάνους, ο Φοίβος και η Νεφέλη από το Μετς θα στείλουν ένα tweet και θα με πούνε ρατσιστή», όλοι σε μια μέρα χρησιμοποιούσαν μια λέξη που δεν υπήρχε στα ελληνικά. Μέχρι δηλαδή που το «σύρε τα πόδια γύφτισσα, Τσιγγάνα τουρκογύφτισσα» θα γίνει «σύρε τις πατούσες σου Ρομά, Ρομά ξανά μανά Ρομά». Και το επόμενο βήμα θα είναι, επειδή όλοι είμαστε όμοιοι, όταν στο πλάι του δρόμου υπάρχει ένας καταυλισμός με τσαντίρια, αν χρειαστεί κάποιος να τον αναφέρει, να λέει: «Στο πλάι του δρόμου υπήρχε ένας καταυλισμός αγνώστων κατασκηνωτών κατά πάσα πιθανότητα Ρομά, αλλά πιθανόν και Νορβηγών».
Πάμε τώρα σε μια άλλη αμαρτία, στο «λαθρομετανάστες». Λέξη την οποία όταν την ακούει οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ πετιέται σαν να τον τσίμπησε κουνούπι του Νείλου και τη βάζουν σε κάθε πρόταση οι χρυσαυγίτες για να τη σπάσουν στους συριζαίους. Η πραγματικότητα είναι απλή. Οπως αυτός που έκοψε εισιτήριο είναι επιβάτης και αυτός που δεν έκοψε είναι λαθρεπιβάτης, έτσι αυτός που μπήκε νόμιμα στη χώρα είναι μετανάστης και αυτός που καβάλησε τα σύνορα «λαθρό». Μπορεί κάποιος να λέει ότι μια μέρα το κόμμα του θα βγει, θα αλλάξει τους νόμους και όλοι θα μπαίνουν νόμιμα, οπότε θα είναι όλοι μετανάστες, ή ότι όταν βγει το κόμμα του άλλου δεν θα μπαίνει κανένας και όλοι θα είναι λαθρομετανάστες, αλλά μέχρι τότε, μια που βγαίνουν τα κόμματα των άλλων, υπάρχουν και από τα δύο.
Τέλος, είναι κωμικό μια χώρα που γελάει στο διαφημιστικό με τον Πίου εδώ και μήνες, να την πιάνουν οι αντιρατσιστικές της ευαισθησίες. Στο φινάλε, όπως τραγούδαγε ο Ζαμπέτας «η χουχού γουστάρει τον αράπη, τον μαύρο, τον ταμ ταμ ταμ», γουστάρουμε να γουστάρει.
Αντώνης Πανούτσος
Πηγή: sday.gr
καλύτερες μέρες 