Δεν χρειάζεται και δεν αντέχει σε σχόλιο. Μια από τις χιλιάδες ιστοριούλες που μας προσφέρει το Ελληνικό Δημόσιο (σε τίτλους δικούς μας και ρεπορτάζ skai.gr). Δείτε μόνο τους πρωταγωνιστές και όσα θαμαστά ξεστομίζουν:
1. «θέλω να μας παίρνουν οι ξένοι στα σοβαρά»
2. Η …φοβερή ανακάλυψη (και διαπίστωση)
3. Το …επίτευγμα
4. Καλά, εσείς (μας) γλεντάτε 30 χρόνια
Και μια άλλη ματιά (sday.gr):
Η απόφαση της Πανελλήνιας Ένωσης Υπαλλήλων Φυλάξεως Αρχαιοτήτων να κλείσει την Ακρόπολη λόγω καύσωνα βγαίνει μέσα από την Ελλάδα της ανθρωπιάς, που πρέπει να σωθεί.
Εχει κάνει για παράδειγμα, ο Ιάπωνας 25 ώρες ταξίδι από το Τόκιο και έχει κανονίσει τη διαμονή του στην Ευρώπη μέρα, μέρα πού θα πάει και τι θα βλέπει. Έχει φυλάξει λοιπόν το απόγευμα της Αθήνας για να πάει στην Ακρόπολη και ο ανόητος είναι έτοιμος να το κάνει διακινδυνεύοντας την ίδια του τη ζωή. Αλλά ευτυχώς υπάρχει η ΠΕΥΦΑ να τον σκεφτεί και να τον στείλει πίσω στη μακρινή του πατρίδα να περιγράψει πώς ήταν η εμπειρία του να κάνει 20 χιλιάδες χιλιόμετρα, για να φτάσει μπροστά στην πόρτα της Ακρόπολης και να τη βρει κλειστεί.
ΕIναι και ο λόγος που πρέπει να αγωνιστούμε να φέρουμε τα μάρμαρα του Παρθενώνα πίσω στην Ελλάδα. Πάει ο ξένος επισκέπτης στο Βρετανικό Μουσείο και βρέξει, χιονίσει, έχει πρόβλημα η Βρετανία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα βρει το μουσείο κλειστό λόγω βροχής ή θα δει κρεμασμένο στην πρόσοψή του ένα πανό «Down with the dictatorship of the monopolies European Union», που είχε σηκώσει το ΠΑΜΕ τον περασμένο Φεβρουάριο. Τίποτα πιο βαρετό, δηλαδή… Ενώ εδώ και για τον καύσωνα το κλείνουν και για την τρόικα σηκώνουν πανό και κλείνουν τις πόρτες και κυνηγιούνται μέσα στην Ακρόπολη με τα ΜΑΤ όταν διεκδικούν υπερωρίες. Ετσι ο επισκέπτης είναι πάντα στην τσίτα, αφού ποτέ δεν ξέρει τι θα του τύχει.
Αυτή η λογική, πάντως, ότι τα μέσα παραγωγής ανήκουν στον εργάτη, που είναι μοναδική στην Ευρώπη, πρέπει να επεκταθεί παντού. Πώς οι γιατροί όταν έχουν αιτήματα κλείνουν τα ξενοδοχεία, η ΔΕΗ κατεβάζει τους διακόπτες και οι μοναχοπεϋφάδες κλείνουν την Ακρόπολη. Έτσι και οι τροχαίοι όποτε νιώθουν αδικημένοι να ξηλώνουν τα φανάρια.
Και αυτό το Δημόσιο που για να στηθεί χρειάστηκαν 31 χρόνια, πάει να καταστραφεί από τους αχρείους τους τροϊκανούς. Έρχεται ο Ράιχενμπαχ και ζητάει να πέσει ψαλίδι στα επιδόματα αναπηρίας, πολύτεκνων, παραμεθόριου, τοκετού, ΕΚΑΣ, ασθένειας, εργατικών ατυχημάτων, για βαριές χρόνιες παθήσεις που παίρνουν σήμερα 240 χιλιάδες δικαιούχοι. Λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό, έχει το θάρρος ο κύριος Ράιχενμπαχ να κοιτάξει κατάματα -τρόπος του λέγειν δηλαδή- έναν από τους 500 τυφλούς της Ζακύνθου, που ξαναβρήκαν το φως τους όταν τους κόψανε το επίδομα; Ούτε η Παναγία της Λούρδης στην καλή της μέρα δεν κάνει τέτοια θαύματα. Όχι μόνο ξαναβρήκαν το φως τους, αλλά ένα από τα γιαούρτια που είχε φάει ο δήμαρχος της Ζακύνθου του το είχε πετάξει τυφλός.
(Α. Πανούτσος)
καλύτερες μέρες 